Kimsesiz hissediyorsun. Anneni çok özlüyorsun. Eski hayatını çok özlüyorsun. İnsanların seni anlamadığını düşünüyorsun. Yanılıyor muyum?
|
|
|
|
|
|
|
|
Annen seni yalnız bırakmadı, asla bırakmaz. Seni terk ettiğini düşünme lütfen. Hem bak anneannen var, deden var; onlar seni çok seviyor.
|
|
|
|
|
|
|
|
Yeni evine, okuluna, arkadaşlarına alışmak istemiyorsun, çünkü alıştığın şeyleri kaybetmenin ne demek olduğunu biliyorsun artık. Anlıyorum, çünkü, ben de benzer şeyler yaşıyorum.
|
|
|
|
|
|
|
|
Haklısın Merve. Sadece tahmin edebilirim nasıl hissettiğini. Çaresiz hissediyor olmalısın. OKula gelmek yerine annenin yanında olmak istiyorsun.
|
|
|
|
|
|
|
|
Çok üzgünüm. Ama şu an hissettiklerin, düşündüklerin, her ne olursa olsunlar, iyileşme sürecinin bir parçası. Çok yakında annenle beraber olacak, okuldaki başarınla onu gurulandıracaksın.
|
|
|
|
|
|
|
|